پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

شاید بتوان میزان صادرات حدودا ۲۰ درصدی تولیدات داخلی محصولات شیلاتی را مبتنی بر عدد و رقم گمرک راست پنداری نمود و قابل قبول دانست. اما ادعای تولید یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن محصولات آبزیان را چه کسی با چه مکانیزمی تائید می‌کند. به فرض هم که این رقم درست باشد، چه میان از این حجم قابلیت خوراک مستقیم توسط انسان‌ها را دارد؟ شیلات مدعی مصرف سرانه ۱۴ کیلویی آبزان توسط شهروندان ایرانی (غیر از تهران که حدود ۸ کیلو ذکر شذه است) می‌باشد. آیا واقعا خانواده‌های ایرانی تائید می‌کنند که یک خانواده چهار نفره در حدود ۵۶ کیلو ماهی و میگو مصرف می‌کند؟ یعنی بطور متوسط هفته‌ای یک کیلو در کل سال؟ استراتژی‌های افزایش بهره وری هم در تولید ابزیان جای، اما و اگر دارد (کلی گویی و متناقض بودگی). بهره برداری پایه از منابع آبی و حفظ ذخایر دریایی، استفاده از دریا و همه کرانه‌های آن، افزایش بهره وری با تسهیل گری رسوخ دانش، استفاده از نانو حباب (آب‌های مغناطیسی و پودر پری بیوتیک به جای آنتی بیوتیک) و به‌کارگیری هوش مصنوعی و استفاده از انرژی خورشیدی؟ کسی که اندکی با ادبات شیلاتی آشنا باشد، می‌داند که سازمان اقدام به کلی گویی نموده است. ضمن تکریم اقدامات انجام شده و برنامه‌های سازمان شیلات، انتظار می‌رود که مدیران عزیز، از کلی گویی پرهیز نموده چرا که بنا بر اطلاعات دریافتی، رسانه‌ها و منابع عدیده‌ای بر وضعیت سازمان تمرکز نموده و اقدام به رصد منجر به طی رویه‌های نظارتی-بازرسی را دنبال می‌کنند.

رئیس سازمان هواشناسی کشور با بی سابقه خواندن روند گرمایش زمین، سرعت «تغییر اقلیم» در ایران را 2 برابر روند جهانی دانست.

گروهی از کارشناسان معتقدند بارش‌هایی که امسال در کشور رخ داد نمی‌تواند نتیجه پایان خشکسالی و ورود به دوره ترسالی باشد اما در مقابل نیز عده‌ای پایان خشکسالی را در کشور نوید می‌دهند.

از آنجایی که بیش از ۳۵ درصد از اراضی ایران در نواحی خشک و نیمه‌خشک جهان قرار گرفته، همواره با پدیده زیست‌محیطی ریزگرد و طوفان‌های گرد و غبار مواجه بوده و در ۵۰ سال گذشته با کاهش میانگین بارش‌ها بر شدت این پدیده افزوده شده است، به گونه‌ای که به اعتقاد کارشناسان در حال حاضر به دلیل تقویت بادهای جنوبی و جنوب شرقی این پدیده تشدید شده است.

معاون امور جنگل های سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری گفت: چالش تغییر اقلیم ، پوشش گیاهی عرصه های جنگلی و طبیعی ایران را تهدید می کند.

شهرستان دهلران با وجود ۲۴۰ هزار هکتار عرصه بیابانی همچنان یکی از بحرانی ترین مناطق استان ایلام به شمار می شود، این در حالی است هر سال بر میزان بیابان های این شهرستان افزوده می شود.

معاون مرکز پژوهش های کاربری سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور گفت: قم از نظر پهنه های مستعد تولید ریزگرد در مقایسه با مساحت کل این استان، مقام نخست را در کشور داراست.